Posted: 03/10/2013 10:09 AM IST

ఈ రోజు మహాశివరాత్రి సందర్భంగా అన్ని శివాలయాల్లో ప్రత్యేక పూజలు జరుగుతున్నాయి, ఆలయాలన్నీ శివనామ స్మరణతో మారుమోగుతున్నాయి.  శ్రీశైలం లాంటి పుణ్యక్షేత్రాలలో ఈ రోజంతా ఒకరినొకరు శివా అనే పిలుచుకోవటం జరుగుతుంది.  అన్ని సౌకర్యాలనూ వదులుకుని జనసంద్రంలో తాము కూడా కలిసిపోయి తమ ప్రత్యేకతను మర్చి పోయి, అందరితో పాటు శివదర్శనం కోసం బారులు తీర్చి తమ వంతు కోసం ఓపికగా వేచి చూడటమనేది అహాన్ని విడనాడి సర్వం సమర్పిస్తూ దైవంలో ఐక్యమవటానికి సర్వజీవులూ చేసే జీవన ప్రయాణానికి సూచిక.  ఈరోజు అర్ధరాత్రి జరిగే శివపార్వతుల కళ్యాణం సృష్టి ప్రారంభానికి సంకేతం.  

శివం అంటేనే ఆనందం.  ఆనంద హేళలో నృత్యం చేసేవాడే శివుడు.   ప్రేమ, త్యాగనిరతి శివ తత్వాలు.  తన భక్తులకోసం కైలాసాన్ని దిగివచ్చి వరాలిచ్చి, భోళా శంకరుడిగా పేరుగాంచాడు.   లోకకళ్యాణం కోసం హాలాహలాన్ని తానే మింగి, అది కడుపులోకి వెళ్లి లోకాలను నాశనం చెయ్యకుండా ఉండటం కోసం గొంతులోనే నిలిపి ఉంచి నీలకంఠుడయ్యాడు.  స్త్రీలకు సమాన హక్కు అంటూ ఇప్పుడు అందరూ నినదిస్తున్నారు కానీ, అర్ధనారీశ్వర తత్వంలో ఆ విషయాన్ని ఎప్పుడో ప్రభోదించాడు శివుడు.   అంతేకాదు, కలిసి నృత్యం చెయ్యటమే కాక, శివపార్వతుల సంవాదం రూపంలో ఎన్నో ఆధ్యాత్మిక చర్చలు చేసారు పార్వతీ పరమేశ్వరులు.  

నటరాజస్వామిగా కేవలం ఆనందంతో నృత్యం చెయ్యటమే కాదు, కోపంతో ప్రళయతాండవం చెయ్యటం కాదు,  జగన్నాటకంలో తన పాత్రను ఔచిత్యంతో పోషించే విధానం కూడా ఉంది కాబట్టే నాటక రంగంలో ఉన్నవారికి నటరాజస్వామి ఆరాధ్యదైవం.  నిరాడంబరంగా జీవించే విధానాన్ని చూపించిన శివదేవుని కథ అందరికీ ఆదర్శప్రాయం.

ఏ ఆలయంలో ఏ రూపంలో ఉన్నాడు, ఎంత ఎత్తులో ఉన్నాడు, స్థల పురాణం ఏం చెప్తుంది అన్నది పక్కన పెట్టి, వీలయిన చోట శివదర్శనం చేసుకుని, దానికంటే ముఖ్యంగా శివ భక్తులంతా ఈ రోజు నిష్టగా ఉపవాసముండి, రాత్రికి జాగరణ చేస్తారు.

జాగరణ అంటే జాగరూకత.  నిద్రపోయే సమయంలో కాకుండా మనం ఎంత వరకూ ఎరుకలో ఉన్నామని చూసుకుంటే చాలా తక్కువ సందర్భాల్లో ఉంటాము.  చాలా వరకు పనులను యాంత్రికంగా చేస్తూ ఉంటాము.  జాగరణ పేరుతో రాత్రంతా ఏదో వ్యాపకంతో గడిపేవారుంటారు.  తీర్థస్థలాల్లో భక్తులను నిద్రాదేవి ఆవహించకుండా ఉండటం కోసం భజనలు, ఇతర ఆధ్యాత్మిక, సాహిత్య కళా కార్యక్రమాలు జరుపుతుంటారు.  ఇక కొందరు ఇళ్ళల్లో ఉండి టివిలు చూసుకుంటూ, ఏదైనా ఆడుతూ, పాడుతూ రాత్రంతా నిద్రపోకుండా గడుపుతారు.  అయినా వాటికి అభ్యంతారు ఎవరూ చెప్పలేదు.  ఎందుకంటే, జాగరణ చెయ్యటమే ముఖ్యం కాబట్టి.  శివభక్తిలో చెయ్యటం అనేది ప్రధానం.  అంటే కర్మాచరణ.  

అందుకే, తెలిసోతెలియకో చేసిన పనులకు కూడా ముక్తి కలిగుతుందని చెప్తారు.  తనకోసం దీపం వెలిగించినా, ఆ వెలిగించింది ఆలయమైతే అప్పుడూ ఆ పుణ్య ఫలం దక్కుతుందనే చెప్తారు.  అలాగే ఏ పనిలో ఉండైనా సరే జాగరణ చేసినట్లయితే అది  కూడా శివార్చనలో భాగమైన శివరాత్రి జాగరణ కిందికే వస్తుంది.

పాశ్చాత్య విధాన ప్రలోభంలో పడి విలాసవంతమైన జీవితమే జీవితమని, దాని సాధనే జీవిత లక్ష్యమని నమ్మేవారికి శివకథలు కనువిప్పు కలిగిస్తాయి, మార్గదర్శనం చేస్తాయి.  నిరాడంబర జీవనం, కోరికలను అదుపులో పెట్టుకోవటం, నిత్యం యోగసాధన చేయటం, జీవిత భాగస్వామికి సమాన హోదాను కలిగించటం, సర్వజీవులతో సఖ్యంగా ఉండటం అందరికీ మంచి కలగటం కోసం ఎంతటి త్యాగాన్నైనా చెయ్యటం, ఆపదలలో ఉన్నవారికోసం ఎంత కిందికైనా దిగివచ్చి ఆదుకోవటం ఇవన్నీ శివతత్త్వంలో మనం చూస్తాం.  అటువంటి శివుని ఆరాధించటం ముందు తంతులను యాంత్రికంగా చెయ్యటంతో ప్రారంభించినా చివరకు, అంటే ఆత్మ పరిణితి కలిగే సమయానికి పూర్తిగా శివతత్వంలోకి పరివర్తన చెందటం జరుగుతుంది.

-శ్రీజ